Bir zamanlar, gecenin en sessiz anında açan beyaz bir gala çiçeği varmış. Ne güneşi beklermiş ne de yağmuru… Sadece ay ışığını. Çünkü her gece ay, onun üzerine yumuşak bir huzme bırakır, ona bir sır fısıldarmış: “Güzellik, sessizliğin içindeki ışıktır