Bir zamanlar, her çiçek rüzgârla dans eder, kuşlarla konuşurdu. Ama biri, gala, hep sessizdi. Kimse onun ne hissettiğini bilmezdi.

Bir gün bir gelin, ellerinde gala buketiyle aynaya baktı. Sessizliği sevdiğini fark etti çünkü gerçek duygular bazen kelimelere sığmazdı.

O günden sonra gala, sessizliğin sembolü oldu. Söylenemeyen duyguların en zarif hâli…